Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Why Socialism?



The economic anarchy of capitalist society as it exists today is, in my opinion, the real source of the evil. We see before us a huge community of producers the members of which are unceasingly striving to deprive each other of the fruits of their collective labor—not by force, but on the whole in faithful compliance with legally established rules. In this respect, it is important to realize that the means of production—that is to say, the entire productive capacity that is needed for producing consumer goods as well as additional capital goods—may legally be, and for the most part are, the private property of individuals.

Από το «Γιατί Σοσιαλισμός» του Αλμπερτ Αϊνστάιν (1949)


Ακόμη και στην Κίνα, το σύστημα έχει πλέον καθαρά καπιταλιστική δομή. Η κυρίαρχη τάξη (κόμμα-στρατός-τράπεζες) νέμεται και μοιράζει τον πλούτο που παράγουν οι (συνήθως κακοπληρωμένοι) εργάτες. Η αγορά του χρήματος ελέγχει την οικονομία και -κατ' επέκταση- την κοινωνία.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

το τελευταίο κλειστό επάγγελμα: βουλευτής

Δεκαετίες τώρα στη Βουλή των Ελλήνων μπαίνουν μόνον όσοι έχουν καλά δικτυωθεί σε ένα από τα μεγάλα κόμματα. Ο τελευταίος βουλευτής που εξελέγη ως ανεξάρτητος ήταν ο (quizz: ποιός θυμάται;), εν έτει 19xx (όποιος απαντήσει πρώτος και στα δύο θα πάρει μια πειρατική κασέτα με τραγούδια του Ζαμπέτα).

Χωρίς ανεξάρτητους η Βουλή εκφυλίζεται σε άλοθι για την απολυταρχία. Ολοι -δίκαιοι και αδιάφοροι ομού- ψηφίζουν υπό τη σπάθη της διαγραφής που συνήθως συνεπάγεται και το τέλος της πολιτικής τους καριέρας.
Η Βουλή υποτίθεται ότι νομοθετεί. Στην πραγματικότητα σχεδόν όλοι οι βουλευτές ψηφίζουν τυφλά ή ασμένως ό,τι τους υποδείξει ο ισχυρός κομματάρχης τους. Κάτι σαν την ταινία του '60 με τον Κωνσταντάρα.

Κάθε πρωθυπουργός έχει σχεδόν απεριόριστη εξουσία. Τόση ώστε να μπορεί να αλλάξει τους περισσοτερους νόμους τόσο ώστε να μπορεί να ασκήσει την εκτελεστική εξουσία πέρα από τα όρια του κάθε νόμου. Και φυσικά ελέγχει την ηγεσία του σώματος που υποτίθεται ότι ελέγχει και επιβάλλει τον σεβασμό προς τους νόμους (και το Σύνταγμα, βεβαίως - βεβαίως!).

Ο ανεξάρτητος βουλευτής, κατά τεκμήριο, θα κρίνει κατά συνείδησιν. Πολύ περισσότερο από τους "επαγγελματίες πολιτικούς" που μόνη εξουσία να ασκήσουν έχουν την όποια τους επιρροή σε όσους μπορούν να βολέψουν έναν διορισμό, μια προαγωγή, μία σύμβασή, ένα παράσημο - τέλος πάντων.

Ο ανεξάρτητος εκλέγεται όχι για το ποιούς γνωρίζει, αλλά για το ποιός είναι ο ίδιος. Κατά κανόνα δεν είναι αλεξιπτωτιστής στον κοινωνικό και ευρύτερο κύκλο των πιθανών ψηφοφόρων του. Εχει παρελθόν και δεν μπορεί να κοροϊδέψει εύκολα. Πρώτα τον εαυτό του και ύστερα τους άλλους.

Πόσοι ανεξάρτητοι ανάμεσα σε κάθε δέκα κομματικούς μπορούν να εξασφαλίσουν ότι ασκούνται επαρκώς τα δικαιώματα της μειοψηφίας; Ας πούμε ότι παίρνουμε ως κριτήριο το επίπεδο των φόρων που πληρώνει ο μέσος φορολογούμενος Ελληνας: πενήντατοιςεκατόνατοαφήσω;

Και μη μου πει κανείς ότι πρόκειται για λειτούργημα, οπότε οι βουλευτές είναι πιό ίσοι από όλους τους υπόλοιπους που είναι ίσοι (με το χρέος τους). Και ως εκ τούτου καλύτερα να επιλέγονται από τα κόμματα που άλλωστε έχουν τόσο επιτυχές παρελθόν να επιδείξουν στη διαχείριση των κοινών.