Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Έξι μήνες και μια μέρα; Καίγεσαι!

Όποιος έχει βγάλει ή κρύβει μαύρο χρήμα οπουδήποτε, δεν θα μπορεί να γλυτώνει επ' άπειρον. Αργά ή γρήγορα όλες οι χώρες που συμμετέχουν στο παγκόσμιο χρηματο-οικονομικό παιχνίδι θα αναγκαστούν να ανοίξουν τα αρχεία τους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τότε, όποιος δεν θέλει να παίξει με τους κανόνες θα πρέπει να βρει άλλον τρόπο και τόπο να κάνει τα “κουμάντα” του.
Οπως προβλέπει ο νόμος, όποιος βρίσκεται περισσότερο από έξι μήνες και μια ημέρα στην Ελλάδα (ή όπου αλλού στην ΕΕ ή τον ΕΟΧ – Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο) πρέπει να συμμορφωθεί με τους φορολογικούς κανόνες της χώρας στην οποία περνά το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Όποιος, λοιπόν, θέλει να μην πληρώνει φόρους στην Ελλάδα, ας μη βρίσκεται στη χώρα πάνω από έξι μήνες και μια ημέρα.
Έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων; Φυσικά! Αλλά και έλεγχο στη χώρα (και φορολογικής) διαμονής, για να μην είναι ο τόπος ξέφραγο αμπέλι!


Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

58 μέρες αγωνίας

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες δεν θα συζητούσαμε καν τι έχει κάνει μια κυβέρνηση μόλις 58 ημερών. Είναι άγραφος νόμος να περιμένει κανείς να κλείσει τους τρεις μήνες, πριν αρχίσει να κρίνει και να σχολιάζει. Οι συνθήκες όμως κάθε άλλο παρά φυσιολογικές είναι και -όσοι δεν είμαστε φανατικά ταγμένοι πολιτικά- φοβάμαι ότι έχουμε ήδη αρχίσει να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι αυτή η μια από τις λίγες μεγάλες ευκαιρίες που ίσως έχει κάθε γενιά, θα πάει χαμένη.
Τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ τις κέρδισε όχι επειδή αίφνης όλοι αποφάσισαν ότι το ιδανικό σύστημα για την Ελλάδα είναι ο ευρωκομμουνισμός της δεκαετίας του '70, αλλά επειδή όλα τα εν δυνάμει κυβερνητικά κόμματα απέτυχαν παταγωδώς να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της Ελλάδας. Ούτε καν προσπάθησαν, αλήθεια, να τα λύσουν, επειδή έχουν δουλείες απέναντι στις υπόλοιπες δυνάμεις της διαπλοκής: τραπεζίτες, επιχειρηματίες και βαθύ κράτος. Και επειδή δεν προσπάθησαν, τα ελληνικά κόμματα εξουσίας αποκάλυψαν το πραγματικό τους πρόσωπο: Δεν είναι καν κόμματα, αλλά φατρίες προσκολλημένες στον κοτζαμπασισμό και τον κομματαρχισμό. Πλιατσικολόγοι που δε διστάζουν να παραβούν τον νόμο, αν δεν προλαβαίνουν να τον αλλάξουν όσο είναι στα πράγματα και ελέγχουν ασφυκτικά τις τρεις εξουσίες. Γι αυτό και δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να παραδεχτούν ότι επέλεξαν να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία και οικονομία για να σώσουν τους τραπεζίτες και επιχειρηματίες συμμάχους τους. Δεν διανοήθηκαν καν να αγγίξουν το σύστημα δωροδοκιών και εκβιασμών που λυμαίνεται τις κρίσιμες δημόσιες υπηρεσίες οι οποίες θα έπρεπε να μαζεύουν το δημόσιο χρήμα. Και δεν είχαν αυτοκτονικές τάσεις ώστε να αναζητήσουν τα κεφάλαια που -συχνά αφορολόγητα- έφυγαν από την ελληνική οικονομία για ασφαλή ανώνυμα καταφύγια με τη βοήθεια των μεγαλύτερων τραπεζών του πλανήτη. Τα μισά είναι άλλωστε δικά τους.

Η αριστερά όχι μόνο κέρδισε τις εκλογές, αλλά κέρδισε και πολλούς από εκείνους που δεν την ψήφισαν, επειδή έκανε το αυτονόητο: Προσπάθησε να αντισταθεί στο σύστημα που με αθόρυβη πειρατεία πήρε τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τα τέλη της δεκαετίας του '90. Αυτόν τον απροκάλυπτο νεοφιλελευθερισμό που πρόβαλε ως μοναδική ρεαλιστική πρόταση ύστερα από την κατάρρευση του δήθεν υπαρκτού σοσιαλισμού. Το δόγμα της αυτορυθμιζόμενης ασύδοτης αγοράς που μετέτρεψε την κοινωνική οικονομία -η οποία αναπτύχθηκε στη μεταπολεμική Ευρώπη- σε έναν δήθεν υπαρκτό καπιταλισμό όπου το κεφάλαιο σχεδόν δεν ασχολείται καθόλου με την παραγωγή και την κατανάλωση αλλά περιορίζεται σε αεριτζήδικα παιχνίδια, έχοντας την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής (δήθεν) Κεντρικής Τράπεζας. Γι αυτό και πολλοί απ' όσους δεν την ψήφισαν, ξαφνιασμένοι από την αξιοπρέπεια που αιφνιδίως ανέκτησαν, έδωσαν στην αριστερά τη μετεκλογική εμπιστοσύνη τους.
Η ελπίδα είναι ένα πολύ ισχυρό νόμισμα και η κυβέρνηση Τσίπρα το μοίρασε χωρίς φειδώ. Καλά έκανε. Τόσο καλά μάλιστα ώστε η αξία του νομίσματος αυτού ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και έγινε αποδεκτή και σε άλλες χώρες που βρίσκονται σε ανάλογη, αν και όχι τόσο απελπιστική μοίρα, στην Ευρώπη ή ακόμη πιο μακρυά.


Κάπου εκεί όμως διαλύεται το ροζ σύννεφο του παραμυθιού και κάνουν την εμφάνισή τους οι δράκοι. Κανείς δεν περίμενε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα έστρωνε κόκκινο χαλί σε μια αριστερή κυβέρνηση που απειλεί το σύστημα που έστησαν οι συντηρητικές, νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και τα πανίσχυρα λόμπι. Είναι προφανές ότι Βρυξέλλες και Βερολίνο κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης, χωρίς να εκτεθούν περισσότερο απ όσο χρειάζεται. Γι' αυτό άλλωστε έχουν επιστρατεύσει και τους μηχανισμούς προπαγάνδας, φθοράς και εθνικιστικού μίσους απέναντι στους τεμπέληδες απατεώνες του Νότου που θέλουν να ρίχνουν τις ευθύνες τους στους εργατικούς Ευρωπαίους του Βορρά.
Η απειλή της πλήρους οικονομικής κατάρρευσης σε μια χώρα που ήδη έχει ακρωτηριαστεί ίσως δεν είναι τόσο τρομακτική. Η κατάρρευση αυτή μπορεί όμως να σημαίνει ότι θα χαθεί και η όποια πιθανότητα να ξεβρακωθούν τα κυκλώματα που επί δεκαετίες λεηλάτησαν το ελληνικό δημόσιο και εξαπάτησαν τους πολίτες/πελάτες τους. Αν δεν αποκαλυφθεί το βάθος και το εύρος της δράσης τους, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να επανέλθουν στην εξουσία και να συνεχίσουν ανενόχλητοι το πλιάτσικο.
Η οικονομία έχει μείνει όχι μόνο χωρίς ρευστότητα αλλά και χωρίς ορατή διέξοδο. Δίχως ένα πλάνο κοινής δράσης για όσα πρέπει να αλλάξουν ούτως ή άλλως, εντός ή εκτός ευρώ, με ή χωρίς χρεοκοπία, για να γίνει η όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση των πόρων που διαθέτει η χώρα και ο λαός της: τομείς και κλάδοι που θα στηριχθούν, αν όχι οικονομικά εφόσον δεν υπάρχει δημόσιο χρήμα για επενδύσεις, αλλά τουλάχιστον νομοθετικά ή με όποιον άλλο τρόπο.
Αλλος δράκος είναι η δημόσια διοίκηση, με όλες τις νάρκες που έχουν αφήσει μέσα της οι προηγούμενοι, ηθελημένα ή εν αγνοία τους. Κραυγαλέο παράδειγμα είναι ο νομικός μηχανισμός του υπουργείου Οικονομικών που αντί να στηρίξει τα δημόσιο συμφέρον υπερασπίστηκε τη θέση της γερμανικής εταιρείας που τροφοδοτούσε το σύστημα διαφθοράς. Νάρκες υπάρχουν πολλές και σε όλα τα επίπεδα, ιδίως εκεί όπου υπάρχει οικονομικό “αντικείμενο”.



Είναι ευθύνη της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα και να ξεσκεπάσει τα κυκλώματα που έφεραν τον τόπο σε αυτό το σημείο εξαθλίωσης αλλά και να προσφέρει ένα ρεαλιστικό και δίκαιο σχέδιο για την αναδιοργάνωση της οικονομίας. Αν κατορθώσει να μείνει ζωντανή τόσο ώστε να κάνει αυτά τα δύο, ίσως θα έχει την ευκαιρία να προχωρήσει και παραπέρα, τόσο ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει το νέο σύνταγμα που πραγματικά χρειάζεται και ισχυρούς θεσμούς, έτσι ώστε όταν θα παραδώσει την εξουσία σε άλλο ή άλλα κόμματα, να μην κινδυνεύει αυτή η έρμη χώρα να επιστρέψει στον βούρκο. Τότε θα έχει προσφέρει πραγματική καλή υπηρεσία στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Ας τους ταράξουμε στη νομιμότητα, λοιπόν!

Αν η ΕΚΤ προκαλέσει μεγαλύτερη ασφυξία στην Ελλάδα, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάρει δραστικά μέτρα. Να άρει την εμπιστοσύνη της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για παράδειγμα, επειδή απέτυχε στη βασική της ευθύνη και εξουσία: Τη διατήρηση του πληθωρισμού σε υγιή επίπεδα. Ο αποπληθωρισμός στην Ελλάδα έχει γίνει πλέον ενδημικός αποδεικνύοντας ότι η κεντρική τράπεζα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης απέτυχε τραγικά στο καθήκον της.
Απέτυχε όμως και στη δεύτερη εντολή της η ΕΚΤ: τη σταθερότητα και προστασία του τραπεζικού συστήματος. Πού ακούστηκε ξανά υγιής τραπεζικός τομέας χωρίς ρευστότητα για χρηματοδότηση επενδύσεων και διευκόλυνση της κατανάλωσης;
Αν ο κ. Ντράγκι δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, τότε η Αθήνα θα εξαναγκαστεί εκ νέου. Θα πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να αναθέσει στην Τράπεζα της Ελλάδας να ανακτήσει την αρχή για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων στις οποίες δεν ανταποκρίνεται η ΕΚΤ.
Εφόσον πρέπει να τηρούνται οι κανόνες, όπως συχνά-πυκνά υποστηρίζει το Βερολίνο, ας τηρηθούν και σε αυτή την περίπτωση. Αλλιώς ας ξαναδούμε τους κανόνες στο σύνολό τους, διότι οι υπάρχοντες αποδεδειγμένα οδηγούν σε κατεύθυνση αντίθετη από τον στόχο. Αν αποτύχει και η ΤτΕ, τότε μάλλον πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα και όχι μόνο τα γρανάζια.


Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Ο,τι έδωσες θα πάρεις

Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος είναι ευθέως ανάλογη με τα πολιτικά αγαθά τα οποία τους εξασφαλίζει: Ασφάλεια, ισονομία και ισοδικία, Υγεία, Παιδεία κ.ο.κ. Η εμπιστοσύνη των πολιτών εκφράζεται με τη φορολογική συμπεριφορά και τον σεβασμό προς τους νόμους. Αυτό για όσους προσπαθούν να με πείσουν ότι για όλα τα δεινά φταίει η κυβέρνηση που ανέλαβε πριν από 6 εβδομάδες.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Κι αν σας βγει, τι σκοπεύετε να κάνετε έπειτα;

Περίμενα να ακούσω από την κυβέρνηση τι σκοπεύει να κάνει αν ισορροπήσει για ικανό χρόνο πάνω στο κινητό χαλί των θεσμών. Τους βασικούς άξονες αναπτυξιακής πολιτικής που σκοπεύει να ακολουθήσει, τομείς και κλάδους στους οποίους θα δοθεί προτεραιότητα ή υποδομές, θεσμικές παρεμβάσεις, τέτοια πράγματα.
Τι θα κάνετε για τον πρωτογενή τομέα, τη γεωργία, την αλιεία. Τον τουρισμό.
Ακόμη και συγκεκριμένα έργα που να δείχνουν ότι - όντως - η φαντασία ήρθε στην εξουσία. Όπως -πρόχειρο τρελό παράδειγμα - ο σιδηρόδρομος στην Κρήτη, για τον οποίο η πρώτη μελέτη έγινε γύρω στα 1880, την περίοδο Τρικούπη, αν θυμάμαι καλά. Έργο χαμηλού κόστους και υψηλής απόδοσης, χάρη στην ιδανική γεωγραφία, συμβατό με ηλιακή - αιολική ενέργεια, εξοικονομεί καύσιμα και χρόνο. Εξαιρετικά ωφέλιμο για τις τοπικές κοινωνίες* το περιβάλλον και την οικονομία τους. Μειώνει επίσης το στρες και τα δυστυχήματα στους δρόμους, Και ως δημόσια επένδυση μπορεί να μην υπολογίζεται καν στο δημόσιο έλλειμμα. Προσφέρει έσοδα στα δημόσια ταμεία κλπ.
Τέτοιου είδους πληροφορίες από την κυβέρνηση δεν έχω εντοπίσει ακόμη. Μακάρι να φταίω εγώ που δεν τις βρήκα. Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να ζήσει μόνο με αξιοπρέπεια.



*Πιθανοί πολέμιοι: Αυτοκινητέμποροι, πετρελαιοβενζινάδες, ρεντακάρ και ρενταμπάικ, ταξιτζήδες, ΚΤΕΛ. Πιθανά επίδοξα γεράκια οι "ιδιωτικοποίηση παντού" στους οποίους απαντάμε "όχι δεν υπάρχει περίπτωση να πουληθεί αυτό μέχρι να έχει πάρει το δημόσιο πίσω την επένδυση στο πολλαπλάσιο - μακρυά τα χέρια". 

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Κυνηγοί χαμένων ευκαιριών;

Υπάρχουν αρκετές ενδειξεις ότι το "σύστημα" ΕΕ - ΔΝΤ θα στήριζε μια ελληνική κυβέρνηση που προσπαθεί όντως να διαλύσει το ολιγαρχικό κύκλωμα διαφθοράς και κακοδιαχείρισης στην Ελλάδα. Βλέπε δηλώσεις π.χ. της Λαγκάρντ ότι αυτή η κυβέρνηση έχει "πραγματική βούληση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα".
Η στήριξη που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις για την κυβέρνηση Τσίπρα δεν σημαίνει -φυσικά- ότι αίφνης το 65% των Ελλήνων ασπάζεται τις ευρωκομμουνιστικές θέσεις του Γκράμσι, αλλά ότι τη θεωρεί τη μόνη πιθανότητα να διαλυθούν οι πολιτικο-επιχειρηματικές συμμορίες.
Μέχρι τώρα δεν έχουμε δει ούτε πρόγραμμα ανάκαμψης ούτε σοβαρές κινήσεις για την αποκάλυψη σκανδάλων. Ποιός μιλά για αγροτική παραγωγή και αυτάρκεια τροφίμων, για παράδειγμα, ή για νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που θα διευκολύνουν την υγιή επιχειρηματικότητα. Ποιοί φάκελοι με τη σφραγίδα "βρομοδουλειές με δημόσιο χρήμα" έχουν ανοίξει;
Οι "εταίροι" έχουν ήδη αρχίσει να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης και έχουν φανατίσει πολλούς από τους πολίτες των χωρών τους κατά των "τεμπέληδων, άπληστων που θέλουν να κλέψουν τους φόρους τους".
Η ελληνική κοινή γνώμη -την απελπισία φιλοτιμία ποιούμενη- στηρίζει ακόμη, ελπίζοντας ότι η "πρώτη φορά αριστερά" κάτι θα προλάβει να αλλάξει από τα κακώς κείμενα. Και ότι ενδεχομένως θα αποκαλύψει τόσες ανομίες ώστε να μην είναι εύκολο να επιστρέψει η Ελλάδα στον παλιό κακό εαυτό της.
Ο χρόνος όμως τελειώνει. Τα ταμεία οσονούπω στεγνώνουν και η υπομονή επίσης. Αν η απελπισία που κρύβεται πίσω από την ανακτημένη αξιοπρέπεια δεν βρει θεραπευτική, δημιουργική και αναπτυξιακή διέξοδο, μας βλέπω να προσπαθούμε σε λίγο να καταλάβουμε πως χάθηκε κι αυτή η τελευταία ευκαιρία.