Υπάρχουν αρκετές ενδειξεις ότι το "σύστημα" ΕΕ - ΔΝΤ θα στήριζε μια ελληνική κυβέρνηση που προσπαθεί όντως να διαλύσει το ολιγαρχικό κύκλωμα διαφθοράς και κακοδιαχείρισης στην Ελλάδα. Βλέπε δηλώσεις π.χ. της Λαγκάρντ ότι αυτή η κυβέρνηση έχει "πραγματική βούληση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα".
Η στήριξη που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις για την κυβέρνηση Τσίπρα δεν σημαίνει -φυσικά- ότι αίφνης το 65% των Ελλήνων ασπάζεται τις ευρωκομμουνιστικές θέσεις του Γκράμσι, αλλά ότι τη θεωρεί τη μόνη πιθανότητα να διαλυθούν οι πολιτικο-επιχειρηματικές συμμορίες.
Μέχρι τώρα δεν έχουμε δει ούτε πρόγραμμα ανάκαμψης ούτε σοβαρές κινήσεις για την αποκάλυψη σκανδάλων. Ποιός μιλά για αγροτική παραγωγή και αυτάρκεια τροφίμων, για παράδειγμα, ή για νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που θα διευκολύνουν την υγιή επιχειρηματικότητα. Ποιοί φάκελοι με τη σφραγίδα "βρομοδουλειές με δημόσιο χρήμα" έχουν ανοίξει;
Οι "εταίροι" έχουν ήδη αρχίσει να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης και έχουν φανατίσει πολλούς από τους πολίτες των χωρών τους κατά των "τεμπέληδων, άπληστων που θέλουν να κλέψουν τους φόρους τους".
Η ελληνική κοινή γνώμη -την απελπισία φιλοτιμία ποιούμενη- στηρίζει ακόμη, ελπίζοντας ότι η "πρώτη φορά αριστερά" κάτι θα προλάβει να αλλάξει από τα κακώς κείμενα. Και ότι ενδεχομένως θα αποκαλύψει τόσες ανομίες ώστε να μην είναι εύκολο να επιστρέψει η Ελλάδα στον παλιό κακό εαυτό της.
Ο χρόνος όμως τελειώνει. Τα ταμεία οσονούπω στεγνώνουν και η υπομονή επίσης. Αν η απελπισία που κρύβεται πίσω από την ανακτημένη αξιοπρέπεια δεν βρει θεραπευτική, δημιουργική και αναπτυξιακή διέξοδο, μας βλέπω να προσπαθούμε σε λίγο να καταλάβουμε πως χάθηκε κι αυτή η τελευταία ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου